Εθνική εορτή!!!

Σήμερα θα έπρεπε να έχουμε αργία, γιορτάζοντας άλλη μια εθνική εορτή, αυτή της παγκόσμιας ημέρας κατά της διαφθοράς.
Η θέση στην παγκόσμια κατάταξη, που με τόσο κόπο και αγώνες κατακτήσαμε, μας κάνει να νοιώθουμε ρίγη συγκίνησης. Η χώρα μας βρίσκεται πλέον δίπλα-δίπλα σε χώρες ορόσημα όπως η Ζιμπάμπουε, το Αφγανιστάν, η Μαδαγασκάρη κά.
Το πρόβλημα είναι ότι μετά από τόσα χρόνια αδιάλειπτης πανεθνικής προσπάθειας για να φιγουράρουμε στις τελευταίες θέσης του αντίστοιχου πίνακα που καταρτίζει ετήσια η "Διεθνής Διαφάνεια", έρχεται η Κομισιόν και η Πολιτειακή ηγεσία της χώρας και μας καλούν να ξαναπροσπαθήσουμε (πιο σκληρά αυτή τη φορά) όχι για να παγιώσουμε την θέση μας, αλλά να την αντιστρέψουμε και μάλιστα εν καιρώ παγκόσμιας οικονομικής κρίσης !!! Θα μας τρελάνουν.
Η πολιτική ηγεσία επί δεκαετίες, ανέπτυξε ασύλληπτης (κυριολεκτικά) ιδιοφυΐας πατέντες κατάχρησης αμέτρητων εισερχόμενων ευρωπαϊκών κονδυλίων, αλλά και εισπραττόμενων φόρων.
Στον βωμό της εξασφάλισης της καρέκλας δόθηκαν αφειδώς θέσεις σε παντός είδους λαμόγια μέχρι στο σημείο να μας έρχονται και από το εξωτερικό (πχ. Σαλιαρέλης κά  Τι σας θυμίζω τώρα!!!)  φέρνοντας νέα πνοή στην πατροπαράδοτη μικροπολιτική απάτη. Άλλο είναι να κλέβεις για την κατασκευή ενός γιοφυριού στην Άνω Κωλοπετινίτσα και άλλο να χτίζεις την Ρίο- Αντιρίο, (είναι πολλά τα λεφτά Άρη...).
http://www.youtube.com/watch?v=GKe8S7beC6s
Άλλο να φουσκώνεις τον προϋπολογισμό για το γηπεδάκι στο Γκραβαροχώρι και άλλο να στήνεις  Αθήνα 2004.
Το σίγουρο είναι ότι οι πρωθυπουργοί μας ζούνε "σεμνά και ταπεινά" αλλά η καρέκλα τους κοστίζει "σεμνά και μετρητά" πολλά μετρητά.
Σήμερα η διαφθορά ξεκινώντας από το κεφάλι (υπουργοί, γεν. γραμματείς, προϊστάμενοι κλπ.) έχει φθάσει και στον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας του δημοσίου. Από το γνώριμο φακελάκι προς εφοριακούς, γιατρούς, τελωνειακούς φθάσαμε στο σημείο να αγοράζουμε στην λαϊκή αγορά, είδη καθαρισμού από την καθαρίστρια του σχολείου, η οποία φροντίζει να τα προμηθεύεται από το χώρο εργασίας της.
Το "δεν πάει άλλο" είναι σαφώς αντιληπτό από τον καθένα αλλά σε μια χώρα που βασίζει την οικονομική της επιβίωση στα κοινοτικά προγράμματα και την παραοικονομία του ίδιου του δημόσιου πως να το παλέψεις. Μιλάμε για εισφοροδιαφυγή την στιγμή που το ίδιο το ΙΚΑ απασχολούσε χιλιάδες νέους χωρίς ασφάλιση.(stage)
Μιλάμε για φοροδιαφυγή τη στιγμή που οι γιατροί λχ. αποτελούν την πλειοψηφία των βουλευτών και δεν γνωρίζουν πως κόβεται μια απόδειξη.
Στην Ελλάδα ζούμε όχι στην Ιαπωνία. Πως λοιπόν οι μηχανισμοί ελέγχου και πάταξης της διαφθοράς να κάνουν χαρακίρι?