Εδώ που φθάσαμε...

Η περίοδος των δικαιολογιών τελείωσε. Πέρασαν άλλωστε 4 ολόκληρα χρόνια και η πολλά υποσχόμενη επανίδρυση έμεινε στις πρωθυπουργικές εξαγγελίες.Οι απειλές κατά των "νταβατζίδων" έγιναν ανέκδοτα. Οι πειραματισμοί του υπερυπουργού οικονομίας απέτυχαν. Ο πάγκος της ΝΔ λειψός σε εφεδρείες και οι επιλογές του δήθεν αρχηγού περιορισμένες. Για να τα βάλεις δύσμοιρε με το βαθύ κράτος των Αθηνών δεν φθάνει το ονοματεπώνυμο. Τα σκάνδαλα πλέον δεν κουκουλώνονται, είτε γιατί ο δημοσιογραφικός ανταγωνισμός τσιτώθηκε είτε γιατί οι προηγούμενοι (πασόκοι) γνωρίζουν καλύτερα, τόσα χρόνια... βλέπεις στο κουμάντο. Από την άλλη η χρήση του...  "οι άλλοι έκαναν μεγαλύτερη ζημιά λαέ", ταιριάζει μόνο στα νήπια που προσπαθούν να αποφύγουν την τιμωρία. Για δε τους υπόλοιπους τα λέει όλα η τελευταία δημοσκόπηση, μόνο +1 ο ΣΥΡΙΖΑ στα ίδια το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ …. με τα λόγια χτίζω ανώγια και κατώγια. Μια προχωρημένη λύση θα ήταν να κάνουμε εμείς, η Ελλάδα, το πρώτο βήμα στην ενωμένη Ευρώπη και να υπαχθούμε πολιτικά και διοικητικά απευθείας στις Βρυξέλες. Για πιο λόγο άλλωστε να πληρώνουμε διπλά ( εθνοπατέρες και ευρωβουλευτές ) και να έχουμε και το χειρότερο αποτέλεσμα; Το ερώτημα είναι ποιος θα δεχθεί να εξυγιάνει το πιο διαβρωμένο, χρεωμένο, ανατολίτικων προδιαγραφών ένδοξο κατά τα άλλα κράτος των Αθηνών; Η Lufthansa αγόρασε την Austrian για 350 χιλ. € αναλαμβάνοντας την διατήρησή της με το όνομά της. Μήπως στην δικιά μας περίπτωση και για όλο το κράτος βρεθεί κάποιος; μήπως αν συμφωνούσαμε με καλύτερη τιμή, μήπως λέω...; Μέχρι να αποφασισθεί πάντως και μάλιστα δημοκρατικά, στις επόμενες εκλογές -Κυριακή κοντή γιορτή- σκέφτομαι να ψηφίσω Ομπάμα ή Σαρκοζί, δεν ξέρω θα αποφασίσω στο debate.

Να τους χαιρόμαστε...

Η κυβερνητική θέση έχει μετεξελιχθεί σε  πολυθρόνα μπαρόκ και η αποζημίωση σε αρπαχτή.Πως ερμηνεύεται άλλωστε ο λυσαλέος ζήλος χιλιάδων συμπατριωτών μας κάθε τόσο να κατακτήσουν αξιώματα για να γίνουν από υπουργοί έως δημοτικοί σύμβουλοι; Έφτασα τα 50 και σε κάθε πολιτική ομιλία ανελιπώς όλα αυτά τα χρόνια αναμασιέται το κλισέ της κρίσιμης καμπής της οικονομικής κατάστασης στη χώρα μας. Και εκστομίζεται με τα ίδια λόγια από όλες τις γλώσες, είτε ήταν χουντικές, βασιλικές, δεξιές, σοσιαλιστικές κά. Έχω πειστεί ότι θα αποδημήσω νωρίτερα της καμπής και δεν θα προλάβω να ζήσω και να γευτώ την μετακαμπική περίοδο για την οποία παλέψανε οι γονείς μας και εξακολουθούμε να παλεύουμε αδειαλείπτως και εμείς τόσες δεκαετίες χωρίς αποτέλεσμα. Το κόστος των πολιτών είναι πάντα ο πόνος. Σε άλλες εποχές πονούσαν τα στομάχια και μόνο, από πείνα. Σήμερα πονάνε από έλκος, λόγω έντονου στρες,  συνοδευόμενο από αρυθμίες και ημικρανίες, αυπνίες και εμφράγματα. Δεν μπορούμε να ακούμε αρλούμπες από τον κάθε τακτοποιημένο, θέλουμε λύσεις, φτάνει το παραμύθι. Εξ άλλου, σας πληρώνουμε με το παραπάνω για αυτό που απαιτούμε. Αυτό δεν είναι άσκηση πολιτικής είναι το κουτσομπολιό της ημέρας. Αυτό έκανε ο τάδε, εκείνο είπε ο άλλος κοκ. Είναι δυνατόν τα πρωτοσέλιδα να ασχολούντε με καντίνες, βίλες, σκάφη και λιμουζίνες; και εγώ πως νομίζω οτι ο βασιλιάς πήρε πόδι πριν 40 χρόνια. Μάλλον άφησε πολλούς διαδόχους!!!
Η κατάκτηση του στόχου της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης απομακρύνεται όλο και περισότερο μιας και λείπει οποιαδήποτε πολιτική βούληση για τη βελτίωση της καθημερινότητας, για την επένδυση στην τεχνολογία και την παιδεία, για την  ανάπτυξη του μεγάλου μας κεφαλαίου του τουρισμού και του ήλιου. Αλλά αυτά δεν αποδίδουν στους επενδυτές και στο κράτος άμεσα κέρδη και φόρους όπως το πετρέλαιο και η αντιπαροχή. Οι πιο ανθρώπινες πόλεις και όλα τα παραπάνω δεν παρέχουν την διαφορετικότητα στην ελίτ των βορειοανατολικών προαστίων. Δεν μπορούμε να ξεφορτωθούμε το βαλκανιοφεουδαρχικό πρότυπο των οθωμανών δασκάλων μας. Έτσι δεν μας γαλούχησαν;  Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του...

Δεν δουλεύει τίποτα σ'αυτόν τον τόπο!!!

Η αναστάτωση τον τελευταίο καιρό με αντικείμενο την ακρίβεια, την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά και την αρνητική εικόνα πολλών οικονομικών δεικτών δεν είναι αποτέλεσμα παρθενογένεσης.
Είναι η λογική εξέλιξη του έργου της παγκοσμιοποίησης με τα αναμενόμενα αποτελέσματα για δημοκρατίες της μπανανίας όπως η πατρίδα μας.
Σαφώς δεν είναι επινόηση οικονομικοπολιτικών δεξαμενών σκέψης, πολύ δε περισσότερο έργο κυβερνήσεων, ανάλογων με τη δική μας, χωρών. Είναι η σύγχρονη πολιτική των ισχυρότερων οικονομιών του πλανήτη με στόχο την διεύρυνση του ζωτικού τους χώρου.
Ότι προσπάθησε να επιτύχει ο Χίτλερ, αποκλειστικά με τα όπλα, πριν από 60 χρόνια (Β' παγκόσμιος πόλεμος).
Το κακό είναι ότι ως μέλος της Ευρωπαϊκής ένωσης θεωρήσαμε ότι θα ήμασταν στο στρατόπεδο των ωφελημένων.
Άλλο όμως η θεωρία και άλλο η πράξη. Πλέουμε σε ένα πέλαγος με φουσκωτό όπου αλωνίζουν υπερπολυτελή κρούιζερ και θαλαμηγοί.
Ο θεαματικός ρυθμός ανάπτυξης των προηγούμενων ετών δεν ήταν το αποτέλεσμα της προσπάθειας μιας εκπαιδευμένης και συνειδητοποιημένης κοινωνίας αλλά της, επιεικά, πλημμελούς, (το φαγοπότι της αρκούδας, επί το λαϊκότερον), αξιοποίησης των κοινοτικών κονδυλίων υπο-στήριξης των εθνικών μας υποδομών.
Το πρότυπο των, εν μια νυκτί, επιτυχημένων λαμογίων υιοθετήθηκε στην ελληνική τηλεόραση και λειτουργώντας σαν φάκα, όλοι οι στερημένοι και ανυποψίαστοι φλέρταραν με τις τράπεζες που ξύπνησαν ως βρικόλακες και τους εξυπηρέτησαν με το παραπάνω.
Λίγο πολύ η οικονομία λειτουργεί όπως το πορτοφόλι μας. Την οικονομική σου κατάσταση την βελτιώνεις είτε αυξάνοντας την δουλειά σου είτε περιορίζοντας τα έξοδά σου.
Η οικονομία μας αυξήθηκε λογιστικά (Αλογοσκούφης) και όχι με επενδύσεις και τεχνολογία, η κατανάλωση συνεχίστηκε αμείωτη (όπως και οι δημόσιες σπατάλες) και αναρωτιόμαστε γιατί έχουμε υψηλό πληθωρισμό που κατατρώει την τσέπη μας.
Σήμερα μετά την εμπειρία της επιτήρησης από την ΕΕ κανένα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα δεν είναι ορατό, απεναντίας η κρίση διευρύνεται με ανυπολόγιστες εξελίξεις.
Για όλα φταίει το πετρέλαιο;
Υπήρχαν σοβαρές φωνές που το προέβλεπαν (Αδριανόπουλος πρώην υπουργός στα 200 $ το βαρέλι ) αντ'αυτού ο κ. Σιούφας ως υπ. ανάπτυξης εγκαινίαζε ενεργειακή μονάδα πετρελαίου στην Κρήτη, όταν ανάλογες οικονομίες με τη δική μας δημιουργούσαν τα μεγαλύτερα πάρκα ανανεώσιμων πηγών, από ήλιο, αέρα, θάλασσα. (Πορτογαλία, Ισπανία, Δανία).
Στην χώρα μας βέβαια το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο και ο επιχειρηματικός κλάδος των πετρελαιοειδών τρίβει τα χέρια του γιατί σε κάθε αύξηση του αργού πολλαπλασιάζει τα έσοδά του, ενώ τον ήλιο και τον αέρα πως να τον φορολογήσεις ή να τον πουλήσεις.
Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι δεν λειτουργεί τίποτα σ'αυτόν τον τόπο.
Δεν πιστεύουμε σε καμιά πρόταση όσο καλοπροαίρετη και αν είναι.
Δεν εμπιστευόμαστε κανέναν και αναρωτιέμαι ποιος πολιτικός θα ξεσηκώσει εκ νέου τους βαριεστημένους η βολεμένους η κονομημένους η απογοητευμένους η υπερχρεωμένους πολίτες αυτής της χώρας.
Υπάρχει για το αύριο καμιά ρεαλιστική πολιτική πρόταση και ποιος πολιτικός θα την εκφράσει;
Εξαγγελίες για επανίδρυση και πάταξη και μαχαίρια στο κόκαλο ακούγονται σαν χιλιοειπωμένα παλιά ανέκδοτα.
Μήπως βολεύει και τους πολιτικούς η σημερινή κατάσταση;
Ο Κωστάκης κυβερνάει…
Ο Γιωργάκης παραμιλάει…
Ο ΣΥΝ ανεβαίνει…
Ο ΛΑΟΣ συγκυβερνάει…
Η Αλέκα κελαηδάει…
Και η ζωή συνεχίζεται…

Το Μακεδονικό όπως Μεσανατολικό

Είναι πλέον βέβαιο, πέραν πάσης αμφιβολίας, το όνομα που θα επικρατήσει στις διαπραγματεύσεις μετά τις εκλογές στην γειτονική χώρα. Φροντίζει με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο να περάσει δια της τηλεόρασης (Ενημερωτική ζώνη) η κυβέρνηση και δεν είναι άλλο από το [Νέα Μακεδονία].
Τον τελευταίο καιρό σε όλες τις πολιτικές τηλεοπτικές συζητήσεις όλο και συχνότερα ακούμε να αναφέρεται το παραπάνω όνομα. Το σαββατοκύριακο δε, στα μεγάλα δελτία ειδήσεων οι δημοσιογράφοι, (μιλημένοι) το αντιμετώπιζαν ως την καλύτερη λύση.
Αποφασίζουν χωρίς την λαϊκή βούληση και σχεδιασμένα σε μια εποχή που άλλα μεγάλα ή μικρότερα προβλήματα συγχέουν την κοινή γνώμη, όπως το ασφαλιστικό, η αλματώδη αύξηση κόστους ζωής κά.
Η σκοπιανή πλευρά παρά τις προεκλογικές εθνικιστικές κορώνες του πρωθυπουργού της ο οποίος διάλεξε με αυτή τη γραμμή να επενδύσει πολιτικά, πρέπει να αισθάνεται ικανοποιημένη. Δεν απομακρύνονται από τις αρχικές τους θέσεις και ταυτόχρονα τους ανοίγει η όρεξη για παραπέρα διεκδικήσεις. Από την άλλη πλευρά, εμείς "δικαιωμένοι" από την μακροχρόνια διπλωματική διαπραγμάτευση, βέτο κλπ. θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να ενταχθούν σε ΝΑΤΟ και ΕΕ ενισχύοντας τα ταμεία τους από το δικό μας υστέρημα.
Ο αντίλογος του ότι σε λίγα χρόνια η Ενωμένη Ευρώπη θα μετεξελιχθεί σε ένα κράτος, τύπου USA, άρα δεν θα λειτουργούν ως αντίπαλος τα Σκόπια, δεν αποτελεί μονόδρομο εάν αναλύσουμε τις πολιτικές των πρώην μεγάλων δυνάμεων όπως Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία που επιδιώκουν σοβινιστικά το εθνικό τους και μόνο συμφέρον και όχι το κοινό Ευρωπαϊκό. Η πολιτική αυτή όχι ότι έπαψε ποτέ να λειτουργεί, πρόσφατο είναι το αποτέλεσμα του γερμανικού σχεδίου διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας. Αντίθετα όσο μεγαλώνει ο αριθμός των μελών στην ΕΕ τόσο εντατικοποιείται αυτή η πολιτική από την πλευρά των μεγάλων, υποτίθεται, προστατών της διεθνούς ειρήνης και δημοκρατίας. Γιατί στο μέλλον, εάν βολεύει σε κάποιους, να μην επιχειρηθεί η ανακατάταξη των νοτιοβαλκανικών συνόρων με ότι αυτό μπορεί να επιφέρει;
Για να αποφύγουμε τα υποθετικά σενάρια για το αβέβαιο μέλλον, μπορούμε σήμερα να συνεχίσουμε επιμένοντας στην κόκκινη γραμμή, με μια φωνή όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας.
Οι γείτονές μας απειλούνται με αυτοδιάλυση, δεν έχουν πολλά περιθώρια χρόνου για να μένουν εκτός ΝΑΤΟ και ΕΕ. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που δημιουργήθηκε το πρόβλημα γιατί να μην αντέξουμε λίγο ακόμη μέχρι να αποδεχθούν όχι την ήττα τους αλλά την ανοησία τους;

 
3 Απριλίου 2008, Εαρινή σύνοδος ΝΑΤΟ, Βουκουρέστι. Όχι νίκη, ανάταση...

VETO...

Πως τα καταφέρνουμε στην εξωτερική μας πολιτική να ζαλίζουμε τη διεθνή σκηνή με "λεπτομέρειες" μόνο το ίδιο το υπουργείο γνωρίζει. Το όνομα θεωρείται δευτερεύουσας σημασίας σε όλα τα διεθνή meeting γιατί έτσι το περάσαμε εμείς όλα αυτά τα χρόνια. Μην αναζητούμε λοιπόν ξένα δάχτυλα, μυστικά τηλεφωνήματα, αντίμετρα και λοιπές δράσεις από δυσμάς.
Εκείνο που ενδιαφέρει τον διεθνή παράγοντα είναι να κλείνει τις δουλειές του γρήγορα χωρίς ανατολίτικες φασαρίες για το τίποτα.
Αυτό βέβαια το τίποτα είναι πολύ σημαντικό για εμάς.
Κάνει μεγάλη εντύπωση η εμμονή των ηγετών μιας κοινωνίας να καπηλεύσουν τόσο συστηματικά και σε τέτοιο βαθμό σύμβολα και ιστορία που δεν τους ανήκαν ποτέ.
Γιατί δεν αντιγράφουν την πρακτική των υψηλών προστατών τους. Ένα πολυπολιτισμικό έθνος με πολλά υποσχόμενο μέλλον, χωρίς κατ' ανάγκη ένδοξο παρελθόν.
Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι πρόσωπα ρυθμιστές της κοινής γνώμης της γείτονος, θεωρούν τον Μ. Αλέξανδρο για παράδειγμα, παγκόσμια ιστορική μορφή και ως εκ τούτου θα έπρεπε εμάς να μας ευχαριστεί η "χρήση" του γιατί περί χρήσης πρόκειται και τίποτε άλλο, από τους Σλαβοαλβανοβούλγαρους των Σκοπίων.
Εγκλωβίζει μια ολόκληρη κοινωνία (Σκόπια) και την γειτονική οικονομική σύμμαχό της (Ελλάδα) σε μια τεταμένη και απρόβλεπτη κατάσταση η πολιτική "έμπνευση" ενός αμφιλεγόμενου ηγέτη (Τίτο) του προηγούμενου αιώνα.
Αγαπητοί κατά τα άλλα γείτονες απεμπλακείτε από αυτή τη μανία - όχημα διάσωσης παλαιών και σύγχρονων πολιτικών σας γιατί δεν θα ωφελήσει κανένα αυτή η παράνοια.
Η ζημιά που θα προκαλέσει στη χώρα μας, ένα ή περισσότερα βέτο, είναι υπολογίσιμη σε οικονομικό και διπλωματικό περιβάλλον, η ζημιά που θα υποστεί η χώρα σας, με την έμμονή σας αυτή, θα είναι μη αναστρέψιμη.

Ελληνικά βουνά ΙΙ

Όλυμπος, ο μεγαλύτερος ναός του κόσμου. Κατοικία θεοτήτων και ηρώων. Ορεινός όγκος με αναρίθμητους επισκέπτες που ρίχνει εξοντωτικά την σκιά του στα γύρω χαμηλότερα από αυτό βουνά στα οποία αποφασίστηκε να κινηθεί το γνωστό ATV team.
Την πρώτη μέρα ο αδιάφορος, όπως αποδείχθηκε, κάτω Όλυμπος, εξ ου και ο επιθετικός προσδιορισμός, δεν είχε να προσφέρει τίποτε ανάλογο με το τοπίο του αρχηγού. Η διαδρομή δεν παρείχε παρά ελάχιστες εναλλακτικές επιλογές κίνησης και χαράχθηκε γρήγορα στον χάρτη. Η σκόνη και το άνυδρο τοπίο κυριάρχησαν στο πρώτο σκέλος.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε διαμονή στα ιστορικά Αμπελάκια ακριβώς πάνω από τα διόδια Τεμπών και εκκίνηση για το δεύτερο σκέλος με προορισμό την κορυφή του Κίσαβου. Τα Αμπελάκια αν και βρίσκονται μόλις λίγα χιλιόμετρα από την εθνική οδό και είναι πραγματικά προσεγμένα σε δόμηση και καθαριότητα δεν προσελκύουν επισκέπτες απ’ ότι διαπιστώσαμε. Στην πλατεία υπάρχουν αρκετές ταβέρνες με ικανοποιητικό φαγητό και εξυπηρέτηση για τους καλοφαγάδες. Για όσους προτιμούν την πεζοπορία έχουν να ανακαλύψουν αρκετές ομορφιές εντός και εκτός του οικισμού.
Ο ευρύτερος ορεινός όγκος του Κίσαβου έχει να προσφέρει πάρα πολλές εναλλαγές δάσους και ανοιχτού τοπίου με ακόμη περισσότερες διαδρομές.
Η ανάβαση στην κορυφή δεν απαιτούσε ιδιαίτερη προσπάθεια και ανταμειφθήκαμε από τη θέα που μας προσφέρθηκε παρά την περιορισμένη ορατότητα.
Το βράδυ μας βρήκε στο παραλιακό Στόμιο με μια τεράστια καραβιδομακαρονάδα να διώχνει με τον καλύτερο τρόπο την ολοήμερη πείνα μας.
Από την επόμενη μέρα στήνεται και το επόμενο οδοιπορικό με κατεύθυνση την κεντρική-ανατολική Μακεδονία.
Νεότερα μετά την επιστροφή….
Η πορεία σε αρχείο .gpx στο http://www.yourfilelink.com/get.php?fid=519287

Άνεργος εργάτης… Άνεργος επιχειρηματίας!!!

Η πολιτική της μεταπολεμικής Ελλάδας ήταν κατά προτροπή (βλ. εντολή) του State Department η μη δημιουργία μεγάλων βιομηχανικών μονάδων, για τον απλούστατο λόγο της αποφυγής συγκρότησης ισχυρών συνδικάτων προσανατολισμένων προς τα αριστερά. Η κατάσταση που επικρατούσε μετά τον εμφύλιο, σαφής υπεροχή του κεντροαριστερού χώρου, δεν άφηνε πολλές αμφιβολίες για την εφαρμογή αυτού του σχεδίου.
Η Ελλάδα χώρα κατ’ εξοχήν αγροτοκτηνοτροφική ακολούθησε, εσκεμμένα, την παράδοση και όχι την βιομηχανική ανάπτυξη της μεταπολεμικής δύσης. Μετά το σχέδιο Marshall το οποίο αναλώθηκε στην ενίσχυση συγκεκριμένων οικογενειών, ακολούθησε η δημιουργία της Αμερικάνικης Γεωργικής σχολής. Όλα ενταγμένα σε μια πολιτική 53ης αμερικανικής πολιτείας τελευταίας κατηγορίας.
Η μη απορρόφηση του εργατικού δυναμικού από νέες δυναμικές βιομηχανικές μονάδες δημιούργησε την τάξη των μεταναστών και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Οι Έλληνες ακολούθησαν τον δρόμο που γνώριζαν για χιλιάδες χρόνια, το εμπόριο και την μεταποίηση.
Οι δεκαετίες που ακολούθησαν δοκίμασαν τον Ελληνικό πληθυσμό. Αποτελεί παράδοξο ότι κατάφεραν να ξεχωρίσουν από όλη την γειτονιά τους (Βαλκάνια) παρά την πολιτική αστάθεια, άρα φαγοπότι του εθνικού πλούτου από λίγους εκλεκτούς και να τους ξεπεράσουν κατά πολύ σε οικονομική κυρίως ανάπτυξη.
Η ενταξιακή διαδικασία στην τότε ΕΟΚ έφερε πακτωλό χρημάτων ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα στη δημιουργία αφενός εύφορου οικονομικού κλίματος, αφετέρου δε στην δημιουργία νέας γενιάς τζακιών, τα οποία βεβαίως αποτελείωσαν το αναπτυξιακό τους πρόγραμμα την εποχή του χρηματιστηρίου.
Φθάνοντας στο σήμερα, με την παγκοσμιοποίηση να μας έχει ολοκληρωτικά συμπεριλάβει στον χάρτη της, αντιμετωπίζουμε διπλό πρόβλημα.
Απώλεια θέσεων εργασίας λόγω απουσίας τεχνολογίας και σύγχρονων υπηρεσιών, αλλά και στραγγαλισμό της ελεύθερης επαγγελματικότητας.
Ακούμε από τα δελτία συχνότατα για κλείσιμο επιχειρήσεων με δεκάδες ή και εκατοντάδες εργαζόμενους να βγαίνουν στην ανεργία και είναι πέρα για πέρα αντίθετο στις αρχές μιας σύγχρονης δυτικής κοινωνίας η εξέλιξη αυτή. Από την άλλη πλευρά όμως δεν καταγράφεται πουθενά η απαξίωση του κλάδου των μικροεπιχειρηματιών με πολλαπλάσια αρνητικά αποτελέσματα.
Ο νέος όρος που θα εισαχθεί στο λεξιλόγιό μας τα επόμενα χρόνια θα είναι ο άνεργος (μικρο) επιχειρηματίας. Ο κλάδος που αποτελούσε για την μεταπολεμική Ελλάδα τον κύριο οικονομικό κορμό, που ήταν ο κυριότερος εργοδότης και η σίγουρη εισροή φόρων τακτικών και μη για το υπουργείο οικονομίας, έφθασε στο τέλος του. Οι μεγάλες εταιρείες καταλαμβάνουν με ταχείς ρυθμούς όλες αυτές τις δραστηριότητες που για πολλά χρόνια συντηρούσαν μια ολόκληρη τάξη η οποία δυστυχώς δεν προνόησε να προετοιμάσει την αντεπίθεσή της. Δεν γνωρίζω την αντίστοιχη έκφραση στην παγκοσμιοποιημένη γλώσσα των γιγαντοεπιχειρήσεων, αλλά φαντάζομαι ότι θα ανταλλάσουν χειραψίες λέγοντας μεταφρασμένα «ζωή σε λόγου μας».

Ασφαλιστικό και τα μυαλά στα κάγκελα

Ασφάλιση (η) ουσ. [ <ασφαλίζω], εξασφάλιση, κατοχύρωση.
Ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα (το) [ <αγγλ. Joker ], τυχερό παίγνιο με περιορισμένο ποσοστό επιτυχίας για τους ασφαλιζόμενους.

Και ώ του θαύματος εν μέσω σκανδαλοσήριαλ και εθνικών χρονιζόντων προβλημάτων κατατέθηκε το περίφημο νομοσχέδιο περί του ασφαλιστικού. Η καταλληλότερη περίοδος για την ψήφιση ενός σοβαρότατου σχεδίου νόμου με οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, (άρα εθνική μειοψηφία) το οποίο ανατρέπει το σήμερα και υποθηκεύει το μέλλον των εργαζομένων με την ελαφρότητα που διέπει όλους τους κυβερνώντες αυτού του περίεργου τόπου. Η όλη φιλοσοφία του νομοσχεδίου διέπεται από το ‘’όσα δεν φθάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια’’ .
Δεν πείθει, ως μαγκιά, η χρήση του πρώτου ενικού προσώπου περί επιλογών του πρωθυπουργού, στο διάγγελμά του.
Δεν μπορεί να στοιβάζονται δεκάδες ταμεία σε ένα και μόνο φορέα και κλάδοι όπως λχ των δημοσιογράφων να αποτελούν αυτόνομο ταμείο.
Δεν γίνεται σε εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών οι οποίοι βρίσκονται στο τελευταίο τρίτο του εργασιακού τους βίου να ανατρέπεται ο προγραμματισμός μιας ζωής.
Δεν χρειάζεται επιπλέον πειραματισμός στην υπομονή ενός λαού που αποδεδειγμένα έχει ‘’λουστεί’’ τις λανθασμένες επιλογές του πολιτικού συστήματος.
Δεν αντέχεται πλέον ο παραλογισμός του, εφόσον μας ψηφήσατε αποφασίζωμεν και διατάσωμεν.

Κύριοι ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΑΡΧΙΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΑΙ και λοιποί πρόεδροι και προεστοί, αλλάξτε έστω και για λίγο, έστω για μια μέρα την αλαζονική και ανάδελφη φιλοσοφία σας και γίνετε πιο παραγωγικοί, πιο χρήσιμοι στο κοινό που για χρόνια, για πάρα πολλά χρόνια περιμένει να νοιώσει δικαιωμένο από τις επιλογές του.

Το σκοπιανό είναι εδώ ενωμένο δυνατό.

Η συνταγή για τη δημιουργία ενός κράτους θέλει απαραιτήτως έθνος, χώρο, χρόνο και πολιτική. Από τα παραπάνω οι γείτονές μας διέθεταν τα υπόλοιπα εκτός του πρώτου και κυριότερου, το έθνος. Για να δημιουργηθεί έθνος χρειάζεται ιστορία και την ιστορία ή την παράγεις με τους αιώνες ή την κλέβεις με τα χρόνια.
Οι σκοπιανοί δεν πειραματίσθηκαν με τοπικές, μορφές και ιστορικές μνήμες, χτύπησαν το Νο 1 της παγκόσμιας ιστορίας, τον Μ. Αλέξανδρο. Υποβαθμισμένος, σχεδόν ξεχασμένος από την Ελληνική πολιτεία και παιδεία στα πλαίσια εξάλειψης του αισθήματος μεγαλοϊδεατισμού που χρησιμοποιήθηκε έντονα τις προηγούμενες δεκαετίες, ήταν πραγματική ευκαιρία.
Οι δεκαετίες περνούσαν και οι Έλληνες δεν έδειχναν να πολυνοιάζονται. Κατέφυγαν λοιπόν οι "φίλοι μας" στην πρακτική που γνωρίζει πάρα πολύ καλά ο λαός μας, τη χρησικτησία.
Αμέτρητες ιδιοκτησίες οικειοποιήθηκαν με αυτό τον τρόπο στη χώρα μας.
Τώρα, τα τελευταία 15 χρόνια που πήραν χαμπάρι οι αρμόδιοι των εξωτερικών θεμάτων τι συμβαίνει και εν όψει κουκουλώματος άλλων "λαμογιοπολιτικών" τρεχόντων θεμάτων ήρθε το αυγό στον πωπό για την επίλυση του θέματος της ονομασίας των Σκοπίων.
Όταν εδώ και δύο γενιές προπαγανδίζονται με την "εθνική" ταυτότητα του απόγονου του Μ. Αλεξάνδρου ως “γνήσιοι” Μακεδόνες, στην προσπάθεια των ηγετών τους να κουκουλώσουν δυσεπίλυτα προβλήματα, όπως χρόνια φτώχεια και ανεργία και απειλή των Δυτ. Βορ. και Ανατ. συνόρων τους, πώς θα πείσουμε αυτόν τον πληθυσμό να αλλάξει το όνομα της χώρας που διαμένει. Να σημειώσουμε ότι υπάρχει και το προηγούμενο της κατάργησης της κλεψίτυπης σημαίας τους με το σύμβολο της Βεργίνας το οποίο το θυμούνται ωσάν ήττα σε ντέρμπι στο παραπέντε.
Οι νεαροί πολιτικοί τους ( πρωθυπουργός, υπέξ κλπ) έχουν αρκετό μέλλον μπροστά τους για να το θυσιάσουν συναινώντας σε μια λύση που δεν θα ήταν αρεστή στον λαό τους και αυτό θα πράξουν χωρίς αμφιβολία, εμμονή στις θέσεις τους μέχρι τέλους. Δεν έχουν να χάσουν τίποτε από την σίγουρη καριέρα που τους περιμένει.
Εμείς θα κολλήσουμε όπως πάντα στο γυαλί αμέτρητες ώρες παρακολουθώντας τους γνωστούς ειδήμονες της ιστορίας και εξωτερικής πολιτικής να μαλώνουν εκνευριστικά προσπαθώντας να μας πείσουν ότι έχουν, εκ του αρνητικού αποτελέσματος και ο καθένας όπως του συμφέρει, δίκιο σε όσα τόσα χρόνια σκέφτονταν αλλά ποτέ δεν εκστόμιζαν, για χάρη της εθνικής μας εξωτερικής πολιτικής.
Περαστικά μας, άλλωστε παρηγοριόμαστε με το σοφό ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑΝΕ.
Ζήσε Μάη να δεις τριφύλι κύριοι όχι της πολιτικής αλλά της παραλλαγής.

Ο αυτοχειριασμός της ανθρωπότητας

Πιες τους ήχους και γεύσου τα χρώματα. Είμαστε η τελευταία γενιά που βιώσαμε την πραγματικότητα.
Η τεχνολογία του αύριο υπόσχεται την εικονική πραγματικότητα. Την πλαστή καθημερινότητα που θα προσπαθεί να μιμηθεί προσομοιώνοντας το παρελθόν ή το μέλλον μιας και το σήμερα θα είναι τόσο ανυπόφορο για να το αντέξει κάποιος.
Ο χρόνος προσαρμογής είναι μικρός για το ανθρώπινο είδος. Τα τελευταία 100 χρόνια της ολοκληρωτικής αλλαγής της βιόσφαιρας δεν αρκούν για τις αναγκαίες μεταλλάξεις του είδους μας ώστε να ανταπεξέλθει της βίαιης διαφοροποίησης των κλιματικών συνθηκών.
Για άλλα είδη είναι αναπόφευκτο το τέλος τους, κάτι σαν το τέλος των δεινοσαύρων.
Για εμάς?

Ελληνικά βουνά I

Φθινοπωρινή περιήγηση στον Βαρνούντα, (ορεινός όγκος των Πρεσπών).

Απίθανη φύση, απέραντος ορίζοντας, αξιόπιστα τα ATV, αξιόπιστο και λεπτομερές το navigation της Ανάβασης, τετραμελής δοκιμασμένη παρέα, άπαιχτο το φαγητό στην Καστοριά και η διαμονή στο Πισοδέρι.

Η διαδρομή σε αρχείο (.gpx) http://www.yourfilelink.com/get.php?fid=458175