Άνεργος εργάτης… Άνεργος επιχειρηματίας!!!

Η πολιτική της μεταπολεμικής Ελλάδας ήταν κατά προτροπή (βλ. εντολή) του State Department η μη δημιουργία μεγάλων βιομηχανικών μονάδων, για τον απλούστατο λόγο της αποφυγής συγκρότησης ισχυρών συνδικάτων προσανατολισμένων προς τα αριστερά. Η κατάσταση που επικρατούσε μετά τον εμφύλιο, σαφής υπεροχή του κεντροαριστερού χώρου, δεν άφηνε πολλές αμφιβολίες για την εφαρμογή αυτού του σχεδίου.
Η Ελλάδα χώρα κατ’ εξοχήν αγροτοκτηνοτροφική ακολούθησε, εσκεμμένα, την παράδοση και όχι την βιομηχανική ανάπτυξη της μεταπολεμικής δύσης. Μετά το σχέδιο Marshall το οποίο αναλώθηκε στην ενίσχυση συγκεκριμένων οικογενειών, ακολούθησε η δημιουργία της Αμερικάνικης Γεωργικής σχολής. Όλα ενταγμένα σε μια πολιτική 53ης αμερικανικής πολιτείας τελευταίας κατηγορίας.
Η μη απορρόφηση του εργατικού δυναμικού από νέες δυναμικές βιομηχανικές μονάδες δημιούργησε την τάξη των μεταναστών και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Οι Έλληνες ακολούθησαν τον δρόμο που γνώριζαν για χιλιάδες χρόνια, το εμπόριο και την μεταποίηση.
Οι δεκαετίες που ακολούθησαν δοκίμασαν τον Ελληνικό πληθυσμό. Αποτελεί παράδοξο ότι κατάφεραν να ξεχωρίσουν από όλη την γειτονιά τους (Βαλκάνια) παρά την πολιτική αστάθεια, άρα φαγοπότι του εθνικού πλούτου από λίγους εκλεκτούς και να τους ξεπεράσουν κατά πολύ σε οικονομική κυρίως ανάπτυξη.
Η ενταξιακή διαδικασία στην τότε ΕΟΚ έφερε πακτωλό χρημάτων ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα στη δημιουργία αφενός εύφορου οικονομικού κλίματος, αφετέρου δε στην δημιουργία νέας γενιάς τζακιών, τα οποία βεβαίως αποτελείωσαν το αναπτυξιακό τους πρόγραμμα την εποχή του χρηματιστηρίου.
Φθάνοντας στο σήμερα, με την παγκοσμιοποίηση να μας έχει ολοκληρωτικά συμπεριλάβει στον χάρτη της, αντιμετωπίζουμε διπλό πρόβλημα.
Απώλεια θέσεων εργασίας λόγω απουσίας τεχνολογίας και σύγχρονων υπηρεσιών, αλλά και στραγγαλισμό της ελεύθερης επαγγελματικότητας.
Ακούμε από τα δελτία συχνότατα για κλείσιμο επιχειρήσεων με δεκάδες ή και εκατοντάδες εργαζόμενους να βγαίνουν στην ανεργία και είναι πέρα για πέρα αντίθετο στις αρχές μιας σύγχρονης δυτικής κοινωνίας η εξέλιξη αυτή. Από την άλλη πλευρά όμως δεν καταγράφεται πουθενά η απαξίωση του κλάδου των μικροεπιχειρηματιών με πολλαπλάσια αρνητικά αποτελέσματα.
Ο νέος όρος που θα εισαχθεί στο λεξιλόγιό μας τα επόμενα χρόνια θα είναι ο άνεργος (μικρο) επιχειρηματίας. Ο κλάδος που αποτελούσε για την μεταπολεμική Ελλάδα τον κύριο οικονομικό κορμό, που ήταν ο κυριότερος εργοδότης και η σίγουρη εισροή φόρων τακτικών και μη για το υπουργείο οικονομίας, έφθασε στο τέλος του. Οι μεγάλες εταιρείες καταλαμβάνουν με ταχείς ρυθμούς όλες αυτές τις δραστηριότητες που για πολλά χρόνια συντηρούσαν μια ολόκληρη τάξη η οποία δυστυχώς δεν προνόησε να προετοιμάσει την αντεπίθεσή της. Δεν γνωρίζω την αντίστοιχη έκφραση στην παγκοσμιοποιημένη γλώσσα των γιγαντοεπιχειρήσεων, αλλά φαντάζομαι ότι θα ανταλλάσουν χειραψίες λέγοντας μεταφρασμένα «ζωή σε λόγου μας».