Το σκοπιανό είναι εδώ ενωμένο δυνατό.

Η συνταγή για τη δημιουργία ενός κράτους θέλει απαραιτήτως έθνος, χώρο, χρόνο και πολιτική. Από τα παραπάνω οι γείτονές μας διέθεταν τα υπόλοιπα εκτός του πρώτου και κυριότερου, το έθνος. Για να δημιουργηθεί έθνος χρειάζεται ιστορία και την ιστορία ή την παράγεις με τους αιώνες ή την κλέβεις με τα χρόνια.
Οι σκοπιανοί δεν πειραματίσθηκαν με τοπικές, μορφές και ιστορικές μνήμες, χτύπησαν το Νο 1 της παγκόσμιας ιστορίας, τον Μ. Αλέξανδρο. Υποβαθμισμένος, σχεδόν ξεχασμένος από την Ελληνική πολιτεία και παιδεία στα πλαίσια εξάλειψης του αισθήματος μεγαλοϊδεατισμού που χρησιμοποιήθηκε έντονα τις προηγούμενες δεκαετίες, ήταν πραγματική ευκαιρία.
Οι δεκαετίες περνούσαν και οι Έλληνες δεν έδειχναν να πολυνοιάζονται. Κατέφυγαν λοιπόν οι "φίλοι μας" στην πρακτική που γνωρίζει πάρα πολύ καλά ο λαός μας, τη χρησικτησία.
Αμέτρητες ιδιοκτησίες οικειοποιήθηκαν με αυτό τον τρόπο στη χώρα μας.
Τώρα, τα τελευταία 15 χρόνια που πήραν χαμπάρι οι αρμόδιοι των εξωτερικών θεμάτων τι συμβαίνει και εν όψει κουκουλώματος άλλων "λαμογιοπολιτικών" τρεχόντων θεμάτων ήρθε το αυγό στον πωπό για την επίλυση του θέματος της ονομασίας των Σκοπίων.
Όταν εδώ και δύο γενιές προπαγανδίζονται με την "εθνική" ταυτότητα του απόγονου του Μ. Αλεξάνδρου ως “γνήσιοι” Μακεδόνες, στην προσπάθεια των ηγετών τους να κουκουλώσουν δυσεπίλυτα προβλήματα, όπως χρόνια φτώχεια και ανεργία και απειλή των Δυτ. Βορ. και Ανατ. συνόρων τους, πώς θα πείσουμε αυτόν τον πληθυσμό να αλλάξει το όνομα της χώρας που διαμένει. Να σημειώσουμε ότι υπάρχει και το προηγούμενο της κατάργησης της κλεψίτυπης σημαίας τους με το σύμβολο της Βεργίνας το οποίο το θυμούνται ωσάν ήττα σε ντέρμπι στο παραπέντε.
Οι νεαροί πολιτικοί τους ( πρωθυπουργός, υπέξ κλπ) έχουν αρκετό μέλλον μπροστά τους για να το θυσιάσουν συναινώντας σε μια λύση που δεν θα ήταν αρεστή στον λαό τους και αυτό θα πράξουν χωρίς αμφιβολία, εμμονή στις θέσεις τους μέχρι τέλους. Δεν έχουν να χάσουν τίποτε από την σίγουρη καριέρα που τους περιμένει.
Εμείς θα κολλήσουμε όπως πάντα στο γυαλί αμέτρητες ώρες παρακολουθώντας τους γνωστούς ειδήμονες της ιστορίας και εξωτερικής πολιτικής να μαλώνουν εκνευριστικά προσπαθώντας να μας πείσουν ότι έχουν, εκ του αρνητικού αποτελέσματος και ο καθένας όπως του συμφέρει, δίκιο σε όσα τόσα χρόνια σκέφτονταν αλλά ποτέ δεν εκστόμιζαν, για χάρη της εθνικής μας εξωτερικής πολιτικής.
Περαστικά μας, άλλωστε παρηγοριόμαστε με το σοφό ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑΝΕ.
Ζήσε Μάη να δεις τριφύλι κύριοι όχι της πολιτικής αλλά της παραλλαγής.