VETO...

Πως τα καταφέρνουμε στην εξωτερική μας πολιτική να ζαλίζουμε τη διεθνή σκηνή με "λεπτομέρειες" μόνο το ίδιο το υπουργείο γνωρίζει. Το όνομα θεωρείται δευτερεύουσας σημασίας σε όλα τα διεθνή meeting γιατί έτσι το περάσαμε εμείς όλα αυτά τα χρόνια. Μην αναζητούμε λοιπόν ξένα δάχτυλα, μυστικά τηλεφωνήματα, αντίμετρα και λοιπές δράσεις από δυσμάς.
Εκείνο που ενδιαφέρει τον διεθνή παράγοντα είναι να κλείνει τις δουλειές του γρήγορα χωρίς ανατολίτικες φασαρίες για το τίποτα.
Αυτό βέβαια το τίποτα είναι πολύ σημαντικό για εμάς.
Κάνει μεγάλη εντύπωση η εμμονή των ηγετών μιας κοινωνίας να καπηλεύσουν τόσο συστηματικά και σε τέτοιο βαθμό σύμβολα και ιστορία που δεν τους ανήκαν ποτέ.
Γιατί δεν αντιγράφουν την πρακτική των υψηλών προστατών τους. Ένα πολυπολιτισμικό έθνος με πολλά υποσχόμενο μέλλον, χωρίς κατ' ανάγκη ένδοξο παρελθόν.
Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι πρόσωπα ρυθμιστές της κοινής γνώμης της γείτονος, θεωρούν τον Μ. Αλέξανδρο για παράδειγμα, παγκόσμια ιστορική μορφή και ως εκ τούτου θα έπρεπε εμάς να μας ευχαριστεί η "χρήση" του γιατί περί χρήσης πρόκειται και τίποτε άλλο, από τους Σλαβοαλβανοβούλγαρους των Σκοπίων.
Εγκλωβίζει μια ολόκληρη κοινωνία (Σκόπια) και την γειτονική οικονομική σύμμαχό της (Ελλάδα) σε μια τεταμένη και απρόβλεπτη κατάσταση η πολιτική "έμπνευση" ενός αμφιλεγόμενου ηγέτη (Τίτο) του προηγούμενου αιώνα.
Αγαπητοί κατά τα άλλα γείτονες απεμπλακείτε από αυτή τη μανία - όχημα διάσωσης παλαιών και σύγχρονων πολιτικών σας γιατί δεν θα ωφελήσει κανένα αυτή η παράνοια.
Η ζημιά που θα προκαλέσει στη χώρα μας, ένα ή περισσότερα βέτο, είναι υπολογίσιμη σε οικονομικό και διπλωματικό περιβάλλον, η ζημιά που θα υποστεί η χώρα σας, με την έμμονή σας αυτή, θα είναι μη αναστρέψιμη.

Ελληνικά βουνά ΙΙ

Όλυμπος, ο μεγαλύτερος ναός του κόσμου. Κατοικία θεοτήτων και ηρώων. Ορεινός όγκος με αναρίθμητους επισκέπτες που ρίχνει εξοντωτικά την σκιά του στα γύρω χαμηλότερα από αυτό βουνά στα οποία αποφασίστηκε να κινηθεί το γνωστό ATV team.
Την πρώτη μέρα ο αδιάφορος, όπως αποδείχθηκε, κάτω Όλυμπος, εξ ου και ο επιθετικός προσδιορισμός, δεν είχε να προσφέρει τίποτε ανάλογο με το τοπίο του αρχηγού. Η διαδρομή δεν παρείχε παρά ελάχιστες εναλλακτικές επιλογές κίνησης και χαράχθηκε γρήγορα στον χάρτη. Η σκόνη και το άνυδρο τοπίο κυριάρχησαν στο πρώτο σκέλος.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε διαμονή στα ιστορικά Αμπελάκια ακριβώς πάνω από τα διόδια Τεμπών και εκκίνηση για το δεύτερο σκέλος με προορισμό την κορυφή του Κίσαβου. Τα Αμπελάκια αν και βρίσκονται μόλις λίγα χιλιόμετρα από την εθνική οδό και είναι πραγματικά προσεγμένα σε δόμηση και καθαριότητα δεν προσελκύουν επισκέπτες απ’ ότι διαπιστώσαμε. Στην πλατεία υπάρχουν αρκετές ταβέρνες με ικανοποιητικό φαγητό και εξυπηρέτηση για τους καλοφαγάδες. Για όσους προτιμούν την πεζοπορία έχουν να ανακαλύψουν αρκετές ομορφιές εντός και εκτός του οικισμού.
Ο ευρύτερος ορεινός όγκος του Κίσαβου έχει να προσφέρει πάρα πολλές εναλλαγές δάσους και ανοιχτού τοπίου με ακόμη περισσότερες διαδρομές.
Η ανάβαση στην κορυφή δεν απαιτούσε ιδιαίτερη προσπάθεια και ανταμειφθήκαμε από τη θέα που μας προσφέρθηκε παρά την περιορισμένη ορατότητα.
Το βράδυ μας βρήκε στο παραλιακό Στόμιο με μια τεράστια καραβιδομακαρονάδα να διώχνει με τον καλύτερο τρόπο την ολοήμερη πείνα μας.
Από την επόμενη μέρα στήνεται και το επόμενο οδοιπορικό με κατεύθυνση την κεντρική-ανατολική Μακεδονία.
Νεότερα μετά την επιστροφή….
Η πορεία σε αρχείο .gpx στο http://www.yourfilelink.com/get.php?fid=519287

Άνεργος εργάτης… Άνεργος επιχειρηματίας!!!

Η πολιτική της μεταπολεμικής Ελλάδας ήταν κατά προτροπή (βλ. εντολή) του State Department η μη δημιουργία μεγάλων βιομηχανικών μονάδων, για τον απλούστατο λόγο της αποφυγής συγκρότησης ισχυρών συνδικάτων προσανατολισμένων προς τα αριστερά. Η κατάσταση που επικρατούσε μετά τον εμφύλιο, σαφής υπεροχή του κεντροαριστερού χώρου, δεν άφηνε πολλές αμφιβολίες για την εφαρμογή αυτού του σχεδίου.
Η Ελλάδα χώρα κατ’ εξοχήν αγροτοκτηνοτροφική ακολούθησε, εσκεμμένα, την παράδοση και όχι την βιομηχανική ανάπτυξη της μεταπολεμικής δύσης. Μετά το σχέδιο Marshall το οποίο αναλώθηκε στην ενίσχυση συγκεκριμένων οικογενειών, ακολούθησε η δημιουργία της Αμερικάνικης Γεωργικής σχολής. Όλα ενταγμένα σε μια πολιτική 53ης αμερικανικής πολιτείας τελευταίας κατηγορίας.
Η μη απορρόφηση του εργατικού δυναμικού από νέες δυναμικές βιομηχανικές μονάδες δημιούργησε την τάξη των μεταναστών και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Οι Έλληνες ακολούθησαν τον δρόμο που γνώριζαν για χιλιάδες χρόνια, το εμπόριο και την μεταποίηση.
Οι δεκαετίες που ακολούθησαν δοκίμασαν τον Ελληνικό πληθυσμό. Αποτελεί παράδοξο ότι κατάφεραν να ξεχωρίσουν από όλη την γειτονιά τους (Βαλκάνια) παρά την πολιτική αστάθεια, άρα φαγοπότι του εθνικού πλούτου από λίγους εκλεκτούς και να τους ξεπεράσουν κατά πολύ σε οικονομική κυρίως ανάπτυξη.
Η ενταξιακή διαδικασία στην τότε ΕΟΚ έφερε πακτωλό χρημάτων ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα στη δημιουργία αφενός εύφορου οικονομικού κλίματος, αφετέρου δε στην δημιουργία νέας γενιάς τζακιών, τα οποία βεβαίως αποτελείωσαν το αναπτυξιακό τους πρόγραμμα την εποχή του χρηματιστηρίου.
Φθάνοντας στο σήμερα, με την παγκοσμιοποίηση να μας έχει ολοκληρωτικά συμπεριλάβει στον χάρτη της, αντιμετωπίζουμε διπλό πρόβλημα.
Απώλεια θέσεων εργασίας λόγω απουσίας τεχνολογίας και σύγχρονων υπηρεσιών, αλλά και στραγγαλισμό της ελεύθερης επαγγελματικότητας.
Ακούμε από τα δελτία συχνότατα για κλείσιμο επιχειρήσεων με δεκάδες ή και εκατοντάδες εργαζόμενους να βγαίνουν στην ανεργία και είναι πέρα για πέρα αντίθετο στις αρχές μιας σύγχρονης δυτικής κοινωνίας η εξέλιξη αυτή. Από την άλλη πλευρά όμως δεν καταγράφεται πουθενά η απαξίωση του κλάδου των μικροεπιχειρηματιών με πολλαπλάσια αρνητικά αποτελέσματα.
Ο νέος όρος που θα εισαχθεί στο λεξιλόγιό μας τα επόμενα χρόνια θα είναι ο άνεργος (μικρο) επιχειρηματίας. Ο κλάδος που αποτελούσε για την μεταπολεμική Ελλάδα τον κύριο οικονομικό κορμό, που ήταν ο κυριότερος εργοδότης και η σίγουρη εισροή φόρων τακτικών και μη για το υπουργείο οικονομίας, έφθασε στο τέλος του. Οι μεγάλες εταιρείες καταλαμβάνουν με ταχείς ρυθμούς όλες αυτές τις δραστηριότητες που για πολλά χρόνια συντηρούσαν μια ολόκληρη τάξη η οποία δυστυχώς δεν προνόησε να προετοιμάσει την αντεπίθεσή της. Δεν γνωρίζω την αντίστοιχη έκφραση στην παγκοσμιοποιημένη γλώσσα των γιγαντοεπιχειρήσεων, αλλά φαντάζομαι ότι θα ανταλλάσουν χειραψίες λέγοντας μεταφρασμένα «ζωή σε λόγου μας».

Ασφαλιστικό και τα μυαλά στα κάγκελα

Ασφάλιση (η) ουσ. [ <ασφαλίζω], εξασφάλιση, κατοχύρωση.
Ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα (το) [ <αγγλ. Joker ], τυχερό παίγνιο με περιορισμένο ποσοστό επιτυχίας για τους ασφαλιζόμενους.

Και ώ του θαύματος εν μέσω σκανδαλοσήριαλ και εθνικών χρονιζόντων προβλημάτων κατατέθηκε το περίφημο νομοσχέδιο περί του ασφαλιστικού. Η καταλληλότερη περίοδος για την ψήφιση ενός σοβαρότατου σχεδίου νόμου με οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, (άρα εθνική μειοψηφία) το οποίο ανατρέπει το σήμερα και υποθηκεύει το μέλλον των εργαζομένων με την ελαφρότητα που διέπει όλους τους κυβερνώντες αυτού του περίεργου τόπου. Η όλη φιλοσοφία του νομοσχεδίου διέπεται από το ‘’όσα δεν φθάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια’’ .
Δεν πείθει, ως μαγκιά, η χρήση του πρώτου ενικού προσώπου περί επιλογών του πρωθυπουργού, στο διάγγελμά του.
Δεν μπορεί να στοιβάζονται δεκάδες ταμεία σε ένα και μόνο φορέα και κλάδοι όπως λχ των δημοσιογράφων να αποτελούν αυτόνομο ταμείο.
Δεν γίνεται σε εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών οι οποίοι βρίσκονται στο τελευταίο τρίτο του εργασιακού τους βίου να ανατρέπεται ο προγραμματισμός μιας ζωής.
Δεν χρειάζεται επιπλέον πειραματισμός στην υπομονή ενός λαού που αποδεδειγμένα έχει ‘’λουστεί’’ τις λανθασμένες επιλογές του πολιτικού συστήματος.
Δεν αντέχεται πλέον ο παραλογισμός του, εφόσον μας ψηφήσατε αποφασίζωμεν και διατάσωμεν.

Κύριοι ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΑΡΧΙΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΑΙ και λοιποί πρόεδροι και προεστοί, αλλάξτε έστω και για λίγο, έστω για μια μέρα την αλαζονική και ανάδελφη φιλοσοφία σας και γίνετε πιο παραγωγικοί, πιο χρήσιμοι στο κοινό που για χρόνια, για πάρα πολλά χρόνια περιμένει να νοιώσει δικαιωμένο από τις επιλογές του.