Η Μέρκελ κάνει, σαν καθαρόαιμη γερμανίδα, την δουλειά της με επιμέλεια.
Η πρόσκληση που έστειλε στον πρωθυπουργό μας αμέσως μετά το τηλεφώνημα του Ομπάμα δεν είναι τυχαία ούτε σύμπτωση.
Ο πρωθυπουργός μας εκλήθη στο Βερολίνο για να αποδειχθεί η ιστορική του ρήση περί απώλειας της εθνικής μας κυριαρχίας.
Η Μέρκελ δεν κάλεσε τον ΓΑΠ για να του δώσει χείρα βοηθείας, ούτε καν ψυχολογική (πολιτική) στήριξη, τον κάλεσε για να του προσδιορίσει τα όρια μέσα στα οποία θα κινηθεί κατά τις επαφές του στον Λευκό οίκο.
Γνωρίζει τις πιέσεις που θα ασκηθούν στην Αθήνα, οικονομικού και στρατιωτικοπολιτικού χαρακτήρα και θέλει να προστατεύσει την οικονομία της και να αναπτύξει την διπλωματία της.
Η Ουάσιγκτον θα πιέσει για προσφυγή της Αθήνας στο ΔΝΤ, το οποίο ελέγχει, για να συμβάλει στην αναχαίτιση αν όχι στην διακοπή της πορείας του € ως νέο και ισχυρότερο, έναντι του $, διεθνές νόμισμα.
Ο σχεδιασμός πιθανής επέμβασης των ΗΠΑ στο Ιράν, όχι μόνο για το πυρηνικό του πρόγραμμα, απαιτεί την διατήρηση των (όχι τόσο) καλών σχέσεων με την Τουρκία αλλά και την υποστήριξη της Αθήνας.
Σε όλα τα παραπάνω η Μέρκελ θέλει να έχει λόγο.
Στο ΔΝΤ καταφεύγουν χώρες που δεν μπορούν να δανειστούν από άλλες πηγές δηλαδή οι οικονομικά ξοφλημένες. Εάν για νόμισμα είχαμε τη δραχμή αυτό θα γινόταν ήδη χωρίς δεύτερη σκέψη. Για μια χώρα στη ζώνη του € ο δανεισμός από το ΔΝΤ δημιουργεί απρόβλεπτες καταστάσεις και στις υπόλοιπες με κορυφή τη Γερμανία.
Πέραν των οικονομικών σχεδιάζεται με μεγάλη μαεστρία, από χρόνια, η επάνοδος της Γερμανίας στην πολιτικοστρατιωτική διεθνή σκηνή.
Τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα της Βρετανίας υποβαθμίζουν την διπλωματική πρωτοκαθεδρία της στην Ευρωπαϊκή ήπειρο και η όποια προσπάθεια του Σαρκοζί να την καλύψει για λογαριασμό του δεν αποδίδει. Το κενό αυτό προσπαθεί με κύριο όπλο την οικονομική επιφάνεια να σφετεριστεί η Γερμανία η οποία λόγω παρελθόντος στερούνταν το δικαίωμα αυτό.
Η εισβολή στο Ιράν έχει βγει από τα γραφεία επεξεργασίας σεναρίων του πενταγώνου και βρίσκεται στο οβάλ γραφείο. Η επάνοδος των ΗΠΑ στην περιοχή δημιουργεί δεδομένα τα οποία εμάς ίσως μας αφήνουν αδιάφορους αλλά για δυνάμεις όπως τη Γερμανία αποτελούν ζωτικό χώρο. Η πρώην Γιουγκοσλαβία αποτελεί ηχηρό παράδειγμα για τα σχέδια του Βερολίνου.
